Biografia
Ian Borthwick
Paryż – Francja
Ian Borthwick, pochodzący z majestatycznej Nowej Zelandii i od prawie pół wieku mieszkający w Paryżu, jest wielokrotnie nagradzaną i niezwykle wszechstronną postacią w świecie pisarstwa i fotografii. Nie jest przypadkiem, że te dwa przeciwstawne i fascynujące bieguny – pierwotne piękno ojczyzny i nieprzemijający urok stolicy Francji – stanowią życiodajną krew jego wyjątkowej wizji artystycznej. Wychowany w Christchurch, pośród spektakularnego krajobrazu Wyspy Południowej, Ian doskonalił swój umysł, zdobywając licencjat i tytuł magistra języka francuskiego na Uniwersytecie w Auckland. Po ukończeniu studiów, motywowany nienasyconą żądzą eksploracji, wyruszył w epicką podróż lądową do Europy. Uzbrojony jedynie w aparat fotograficzny i plecak, przemierzył Azję pieszo, podróżując autostopem i pociągami trzeciej klasy. Dotarcie do celu podróży: Paryża zajęło mu sześć miesięcy. Ta inicjacyjna podróż okazała się przełomowym wydarzeniem, zaszczepiając w nim nieuleczalną chęć odkrywania i potrzebę dzielenia się tymi doświadczeniami za pomocą obrazów i słowa pisanego. W Paryżu, łącząc swoje zamiłowanie do języków, podróży i rugby, został pionierem dziennikarstwa dwujęzycznego oraz pierwszym tłumaczem i managerem medialnym francuskiej drużyny narodowej w rugby. Od ponad trzydziestu lat uważany jest za najbardziej autorytatywnego i poczytnego dziennikarza w świecie rugby, współpracującego z wiodącymi gazetami, takimi jak L’Équipe, Le Monde, Libération, Midi-Olympique we Francji oraz The Sunday Times, The Guardian, The Independent na arenie międzynarodowej. W 2012 roku, po 15 latach pracy jako „główny reporter” w L’Équipe, Ian postanowił odejść z dziennikarstwa codziennego. Obecnie, nadal okazjonalnie udzielając konsultacji mediom we Francji i Nowej Zelandii, całkowicie poświęcił się fotografii. W 2024 r. trafił na pierwsze strony gazet w Nowej Zelandii dzięki swojej uznanej wystawie „Paris Silenced”: serii artystycznych i głęboko sugestywnych obrazów lśniącego Paryża, który podczas lockdownu związanego z pandemią COVID-19 został zamieniony w miasto widmo. Dzięki swojemu obiektywowi Ian Borthwick nie tylko dokumentuje rzeczywistość, ale także ją przekształca, ukazując piękno i emocje nawet w najbardziej niezwykłych i trudnych momentach.
Projekt
Antypody - Echa z krańca Ziemi
„Antipodi” (Antypody) to projekt wykraczający daleko poza fotografię krajobrazową; to głęboko osobista i emocjonalna eksploracja geograficznych i emocjonalnych uwarunkowań, które ukształtowały życie i artystyczną wizję Iana Borthwicka. Już sam tytuł nawiązuje do miejsca pochodzenia fotografa – Nowej Zelandii i Australii – i odzwierciedla przeciwstawne i uzupełniające się bieguny, które wpływają na jego życie. Nie ma na Ziemi miejsca bardziej oddalonego od ojczyzny niż Francja czy północne Włochy, a odległości te, jeśli wziąć pod uwagę wyłącznie geograficzną stronę, są zaskakująco zbliżone do antypodów. Na przykład, wykop dziurę w Mediolanie, a po jej drugiej stronie znajdziesz się w Waitangi, na odległych Wyspach Chatham, u wschodniego wybrzeża Wyspy Południowej Nowej Zelandii.Ten wybór sześciu zdjęć nie tylko obrazuje podróż Iana z Nowej Zelandii do Francji i wiele lat spędzonych w Paryżu, ale także ujawnia nieoczekiwaną i głęboką więź z Włochami. Nieodłączną częścią jego pasji do fotografii krajobrazowej jest duchowe poczucie podziwu i majestatu, którego doświadcza, gdy jest sam w takich odległych miejscach, często przed świtem, w niemal świętej ciszy. W tym kontekście dwa obrazy „Pejzażu miejskiego” przedstawiające Paryż, jego przybrane miasto, traktowane są z takim samym szacunkiem, jak bardziej klasyczne obrazy „krajobrazowe”, gdyż nawet w sercu metropolii można dostrzec to samo mistyczne poczucie piękna, jakie odczuwa się wśród gór Nowej Zelandii czy imponujących szczytów Włoch.Projekt opiera się na parach obrazów, które na siebie oddziałują. Dwa ujęcia ukazują dzikie i nieskażone piękno krajobrazu Nowej Zelandii: tajemnicze jezioro Matheson na „dalekim zachodnim” wybrzeżu Wyspy Południowej oraz Wanaka, z jego kultowym, samotnym drzewem wyłaniającym się z wody. Dla kontrastu, dwa paryskie zdjęcia ukazują znajome, niemal archetypowe sceny wielkiej stolicy, uchwycone jednak w chwili surrealistycznej ciszy, całkowicie pozbawionej obecności człowieka.Jeszcze głębsze emocje budzą dwa zdjęcia Dolomitów w północnych Włoszech, Santa Maddalena i Alpe di Siusi. Ian Borthwick przekonująco argumentuje, że Trydent-Górna Adyga jest równie spektakularny jak Nowa Zelandia, jeśli nie bardziej, i rzuca wyzwanie każdemu, kto odwiedził Dolomity, by nadal twierdził, że Nowa Zelandia jest „najpiękniejszym krajem na świecie”. Włączenie tych obrazów ma także osobisty i wzruszający powód: podczas II wojny światowej ojciec artysty spędził kilka lat jako jeniec wojenny w pobliżu Udine, po tym jak został pojmany w Libii. Warunki w obozie 57 były ciężkie. Zamieszczając te fotografie, Ian Borthwick pragnie uczcić jego pamięć i ofiarę lat, jaką poniósł człowiek, który przybył z Antypodów, z najodleglejszych zakątków Ziemi, aby pomóc pokonać faszyzm w Europie.„Antipodi” jest zatem wizualną medytacją na temat koncepcji domu, odległości i więzi, hołdem dla majestatu planety i odporności ludzkiego ducha w obliczu historii i piękna.
Zobacz innych fotografów Visio Mentis – 2-9 sierpnia 2025 r
Vedi altri fotografi Visio Mentis - 2-9 Agosto 2025
Many thanks to the organizers of the exhibition. Everything was done at the highest level. Special thanks for the work done by Marcello Petardi. It was a great honor to participate in this celebration of photography
sono rimasta entusiasta dell’esposizione presso l’Ex Stac di Catanzaro. Devo dire che la disposizione delle foto e la location sono veramente notevoli. E io ho scoperto molti fotografi che fanno cose molto interessanti. Mi dispiace per chi se la perde per ignoranza e senso di superiorità. Grazie a te per tutto l’impegno che ci metti
Aver avuto la possibilità di confrontarmi con artisti di caratura internazionale è stato uno dei momenti più significatativi della mia esperienza fotografica. La mostra dal respiro internazionale, ha raccolto le opere di 27 artisti Italiani ed esteri portando nello spazio espositivo di Palazzo ex-Stac un caleidoscopio di emozioni. Quello che mi ha colpito profondamente è stato il livello veramente alto delle opre in mostra. Ciascun artista ha sicuramente onorato la propria presenza e Marcello è stato impeccabile nell’organizzazione. Mi auguro che mostre di questo livello possano essere sempre più frequenti e che il pubblico possa apprezzarle sempre di più.
Międzynarodowa wystawa, która dała wyraz emocjom. Cieszę się, że mogłem być jej częścią i mam nadzieję, że będę mógł współpracować z wami ponownie w przyszłości.
Ich habe die Einweihung live auf Facebook verfolgt: Es war fantastisch! Ich hoffe wirklich, bei den nächsten Pixel Photo Magazine-Events dabei sein zu können.
Enjoyed participating in the Visio Mentis photo exhibition. I was impressed by the professionalism of the organization. The location itself, but also the digital environment and the promotional material were of high quality and allure.
The exhibition was very diverse – there were emotional portraits, the beauty of nature, architecture and animals, street photography and abstraction. The seriousness of the situation is given by the fact that the exhibition was opened by the
theoretician of art, Prof. Vittorio Politano, photographer Vincenzo Caroleo and the organizer, curator of the exhibition and photographer Marcello Pitardi. Thank you for the warm welcome, new acquaintances and a beautiful journey through the
world of international photography.
The exhibition in March 2025 at Ex Stac in Catanzaro, which was the part of the Visio Mentis project, was an amazing event for me. The whole organizing team did a wonderful professional job in promoting photography as an art and photographers as the personalities. Seeing my own photos exhibited in the beautiful setting and having the opportunity to share my thoughts with other colleagues photographers and the audience was an unforgettable experience for me that I still enjoy for a long time after the exhibition is over. I am proud to have been a part of this project and at the same time it is an inspiration for me to continue searching for my own vizio mentis. Thank you very much for your support.